نقد و بررسی و تحلیل آلبوم عاشق از تیلور سوئیفت

منتقد ونیتی فیر، ارین واندرهوف، در نقد آلبوم Lover می‌گوید:

برای مدتی به نظر می‌رسید تیلور سوییفت قصد ندارد از پرچم‌دار موسیقی پاپ بودن دست بکشد، اما با انتشار نخستین تک‌آهنگ از آلبوم جدید او در ماه آوریل، این بار نتوانست جایگاه نخست را از موسیقی رپ «جاده‌ی شهرک قدیمی» بگیرد. شاید این یادآور این موضوع باشد که موسیقی پاپ اصیل دیگر محبوبیت سابقش را در فرهنگ آمریکایی ندارد. با این حال، تیلور سوییفت هم‌چنان به قوت خود باقی‌ست و با این آلبوم جدید، فرصت اثبات این قضیه را دارد.

در کنار نقد آلبوم Lover بخوانید:

نقد آلبوم No.6 Collaborations Project | یک دست صدا ندارد

یک آلبوم شخصی

آهنگ‌های آلبوم اشاره‌های ظریفی به رابطه‌ی او با جو آلوین دارند و هم‌چنین آهنگ «به زودی بهتر می‌شوی» به دست‌وپنجه نرم کردن مادر تیلور با سرطان اشاره می‌کند. اما به نظر می‌رسد در این آلبوم شاهد چیز جدیدی هستیم، پختگی و استقلال یک موزیسین. پیوستگی، روحیه‌ی مثبت و انتخاب‌های هوشمندانه‌ی تیلور سوییفت در این آلبوم، یک جمع‌بندی از بهترین جنبه‌های موسیقی پاپ اخیر است و این‌طور که به نظر می‌رسد، می‌تواند راه نجاتی برای موسیقی پاپ باشد.

در کنار نقد آلبوم Lover بخوانید:

از آریانا گرانده تا بیلی آیلیش | با بهترین آلبوم‌های موسیقی سال ۲۰۱۹ آشنا شوید

خبری از مکس مارتین نیست

سوییفت با آغوش باز از تغییراتی که برای ژانر پاپ پیش آمده استقبال کرده و سعی کرده خودش را با آن تطابق دهد. در آلبوم جدید او نامی از مکس مارتین به چشم نمی‌خورد، کسی که تهیه‌کنندگی موسیقی «می‌دانستم دردسر سازی» را بر عهده داشت و به شناخته شدن تیلور به عنوان هنرمندی اصیل کمک شایانی کرد. این بار سوییفت با کمپانی ضبط ریپابلیک قرارداد بسته و با لوئیس بل و فرانک دوکس همکاری می‌کند. در کارهایی که آن‌ها ارائه کرده‌اند بداعت خاصی به چشم می‌خورد، مانند آهنگ «فراموش کردم تو وجود داشتی» که پرکاشن و آتوتیون‌ها سبب شده‌اند اجرای لطیف تیلور شکل جدیدی به خود بگیرد.

lover کهنه نمی‌شود

جک آنتونوف که بارها با تیلور سوییفت همکاری کرده، این بار نیز با استفاده از المان‌های متعدد توانسته به خوبی با نوع و سابقه‌ی موسیقی سوییفت هماهنگ شود. آن‌ها با هم روی یازده آهنگ کار کرده‌اند که اساس آلبوم را تشکیل می‌دهد. هم‌چنین شاهد جنبه‌ی سرگرم‌کننده‌تری از سوییفت هستیم، برای مثال در آهنگ «خدای تقلبی» ترکیب موسیقی الکترونیک و ساکسیفون به گوش‌مان می‌خورد. آهنگ «معشوقه» که نام آلبوم هم برگرفته از آن است، یکی از زیبا‌ترین و درخشان‌ترین کارهای سوییفت تا به امروز است که بعید است با گذشت زمان تازگی خود را از دست بدهد.

تیلور سوییفت یکی از بهترین ترانه‌سراهای پاپ عصر حاضر است و آلبوم جدید او این موضوع را تصدیق می‌کند. در بخشی از ترانه‌ی «فراموش کردم وجود داشتی» گفته می‌شود: «پیغامت واضح بود / به من درس‌های سختی دادی / ولی یادم رفت چی بودن / همه‌شون محو شدن.» او با زبانی ساده ریسک کرده و به آلوین، «پسر لندنی»، اشاره می‌کند.

آدم همان چیزی‌ست که دوستش دارد

به طور خلاصه می‌توان گفت «معشوقه» آلبومی‌ست که تیلور سوییفت را از نوجوانی خاص به سوپراستاری بالغ تبدیل کرده است. او هم‌چنان در مسیر پیدا کردن خودش جلو می‌رو، همان‌طور که در پایان آخرین اهنگ آلبوم می‌خواند: «می‌خوام با چیزهایی که دوست‌شون دارم توصیف شم / نه چیزهایی که ازشون بدم می‌آد / با روشنایی آفتاب / نه چیزهایی که ازشون می‌ترسم / همون‌هایی که نیمه‌های شب احاطه‌م می‌کنن / فکر می‌کنم آدم همون چیزی‌‌یه که دوستش داره». در دوره‌ و زمانه‌ای که همه‌چیز ناگوار به نظر می‌آید، داشتن شخص مهمی که این حرف‌ها را بزند و امیدوار باشد که با او هم‌عقیده باشید، سبب دل‌گرمی‌ست.

((نقد و بررسی و تحلیل آلبوم محسن چاوشی - بی نام))

آلبوم بی نام محسن چاوشی که البته اسم اولیه‌اش آلبوم قمارباز بود که نتوانست با آن مجوز بگیرد با تاخیر یک هفته‌ای منتشر شد و دوستداران کارهای محسن چاوشی توانستند تجربه‌ی جدید او را که با اشعار کلاسیک از مولانا و سعدی همراه بود بشنوند.

انتشار هر آلبومی از چاوشی یک اتفاق مهم است. او لااقل به جهت سبک و صدای منحصر به فردی که دارد از نیمه‌ی دهه‌ی هشتاد به این طرف مهم‌ترین خواننده‌ی پاپ محسوب می‌شود. صدای گرفته‌اش عموما روی قطعات تاثربرانگیز و غمگین جواب می‌دهد و هر وقت با یک آهنگساز و تنظیم‌کننده‌ی خوب کار کند، مثل قطعاتی که برای فیلم «سنتوری» مهرجویی خواند یا مثل آلبوم قبلی‌اش «ابراهیم» می‌تواند از پتانسیل‌های ویژه‌ی صدایش استفاده کند.

آلبوم «بی نام» به دلیل استفاده‌اش از اشعار کلاسیک مولانا ناخودآگاه انتظاری شبیه آلبوم «امیر بی گزند» در مخاطبش زنده می‌کند. خودم از طرفداران همکاری‌های چاوشی با حسین صفا هستم و به نظرم ترانه‌های اجتماعی و سیاه و تند و تیز حسین صفا خیلی خوب به صدای چاوشی می‌خورد و چاوشی هم آن‌قدر با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند که تعدادی از بهترین قطعات موسیقی‌اش را برای ترانه‌های حسین صفا نوشته است. در همان آلبوم «ابراهیم» حداقل دو سه شاه قطعه داشتیم که می‌شد بارها و بارها گوش داد.

حیف چاوشی است که آلبومی مثل «بی نام» در کارنامه‌اش باشد. آلبومی که بزرگترین مشکلش این است که بی‌هویت است. نه شکل چاوشی را دارد و نه مولانا.

اما از طرف دیگر کلمات مولانا آهنگ و وزنی دارد که چاوشی در آلبوم «امیر بی‌گزند» نشان داد می‌تواند از آن‌ها قطعاتی ریتمیک، سرحال، پرانرژی و قوی دربیاورد.

نمونه‌اش قطعات «این کیست این؟ این کیست این؟ این یوسف ثانی است این / امروز مستیم ای پدر، توبه شکستیم ای پدر، از قحط رستیم ای پدر / امسال ارزانی است این» که موسیقی با آهنگ کلمات مولانا همراه می‌شود و حال و هوای عرفانی قطعه با موسیقی روز خیلی خوب ترکیب می‌شود و نتیجه‌اش کاری انرژی‌بخش و وجدآور است.

یا در خود قطعه‌ی «امیر ‌بی‌گزند» با مطلع «عجب سروی، عجب ماهی، عجب یاقوت و الماسی» چاوشی خیلی خوب متوجه شده که حال و هوای این شعر مولانا به اندازه‌ی «بی‌خود و مجنون دل من» مستعد ریتمیک شدن نیست. در حقیقت شعر به شعر تفاوت را احساس کرده و جدا از حفظ زبان آهنگین اشعار مولانا توانسته به هر کدام از قطعاتش فردیتی بدهد.

این مقدمه‌ی طولانی را در نقد آلبوم بی نام نوشتم که از دل آن به مشکلات آلبوم جدید محسن چاوشی برسم. در آلبوم بی نام یازده قطعه منتشر شده که آهنگساز همه‌شان هم چاوشی است. اگر اسم چاوشی را هم نمی‌دیدید از یکدستی ملودی‌ها و حتی آن مایه‌ای که از موسیقی جنوبی و عربی به آن اضافه کرده متوجه می‌شدید که همه‌ی قطعات دستپخت یک نفر است. منتها بیشتر از آن که به معنای مولف بودنش باشد تکرار بی حاصل شده. حال و هوایی در مخاطب زنده نمی‌کند.

صدای خواننده‌ی همراه که در قطعاتی مثل «راز» وجود دارد نه توجیه زیبایی‌شناسی دارد و نه حتی گفتارش مفهوم است. انگار قرار بوده وهمی ایجاد کند که مثلا در همین قطعه‌ی «راز» اصلا به ریتم یکنواخت آهنگ نمی‌خورد.

جان منی جان منی جان من / آن منی آن منی آن من
شاه منی لایق سودای من / قند منی لایق دندان من

بهترین قطعه‌ی آلبوم همان اولی است به نام «قند من» که از بقیه هم ریتمیک‌تر است اما واقعیت این جاست که حتی در همان قطعه هم مدولاسیون ناگهانی به موسیقی بندری و شیوه‌ی ادای کلمات چاوشی گاهی آزاردهنده می‌شود. بعضی کلمات انگار از کنترلش خارج می‌شوند. اتفاقی که در اجرای آثار مولانا در «امیر بی‌گزند» شاهدش نبودیم.

همان فرمول «قند من» را در قطعات «قمارباز» و «زاهد» هم می‌توان شنید و اگر برای همان قطعه‌ی اول جواب می‌داد دیگر تاثیرش را از دست داده است.

اگر در قطعه‌ای مثل «بر سلطان» (که در کنار «قند من» از قطعات آلبوم است که حداقل می‌شود دو بار شنیدش) هم شیوه‌ی تنظیم و ملودی با قطعات دیگر متفاوت است، از اواسط آن افکت‌هایی به قطعه اضافه شده که متاسفانه حال و هوای مخاطب را خراب می‌کند.

قطعاتی که در آن‌ها اشعار سعدی را خوانده مثل «راز» یا «گنجشک پریده» انگار حس کرده که به جای کوبندگی اشعار مولانا باید لطافت کلمات سعدی را جایگزین کند اما از آن‌جا که این تفاوت را درست هضم نکرده حتی کلمات اشعار این دو قطعه واضح نیستند. سه قطعه‌ی «راز»، «گنجشک پریده» و «من ندانستم» اصلا تکلیف‌شان مشخص نیست. جایی میان تلفیق ترنس و راک و فولکلور و سنتی گیر کرده‌اند و در هیچ‌کدام هم به کمال نمی‌رسند و نقطه‌ی وصل‌شان هم مشخص نیست.

به نظر می‌رسد در این آلبوم جای خالی تنظیم‌های بهروز صفاریان یا فرشاد حسامی به شدت حس می‌شود. احتمالا اگر چاوشی مثل آلبوم‌های قبلی فقط چند قطعه را تنظیم می‌کرد و سلیقه‌ی دیگری هم دخیل بود خروجی دلنشین‌تر و حرفه‌ای‌تر از کار درمی‌آمد. در حال حاضر فضای ملودی‌ها بی‌دلیل شلوغ و پرسروصداست و ترکیب سازبندی‌ها به دل نمی‌نشیند.

اگر در آلبوم «ابراهیم» اعتماد به نفس چاوشی باعث تاثیر مثبت روی وجه‌های مختلف قطعات موسیقی شده بود حالا به نظر می‌رسد یکه‌تاز بودنش کمی کار دستش داده است.

البته که طرفداران چاوشی هرگز از او ناامید نمی‌شوند. احتمال پرفروش شدن آلبوم «بی نام» زیاد است. به خصوص که فعلا هم به نظر نمی‌رسد رقیب قدری داشته باشد. اما حیف چاوشی است که آلبومی مثل «بی نام» در کارنامه‌اش باشد. آلبومی که بزرگترین مشکلش این است که بی‌هویت است. نه شکل چاوشی را دارد و نه مولانا.

قطعات آلبوم بی نام محسن چاوشی

1. قند منی (مولانا)
2. گنجشک پریده (سعدی)
3. بر سلطان (مولانا)
4. چنگ (فصیح‌الزمان کاشانی)
5. قمارباز (مولانا)
6. عقل و خرد (مولانا)
7. زاهد (مولانا)
8. باز آمدم (مولانا)
9. من ندانستم (سعدی، وحشی بافقی)
10. قوم به حج رفته (مولانا)
11. راز (سعدی)

کاردو در آهنگ اژدها همه رو دیس کرده از ارشاد و صدا و سیما بگیر تا ابی و صدای امریکا و ..... هممممه

برای دانلود آهنگ های کاردو اینجا کلیک کنید